Ik hield haar hand vast en voelde dat ze overging. Haar lichaam ademde nog, haar ziel koos om naar huis te gaan, om thuis te zijn.

Het ontroerde mij, dag mam ik ontmoet je anders, daar waar je geen lichaam nodig hebt, daar waar je vrij bent. 

Inmiddels is dit moment anderhalf jaar geleden, deze bijzondere herinnering kwam even voorbij. Een moment waar ik dankbaar voor was en nog steeds ben, het ontroert mij.

Er is geen protocol voor rouwen, niet in tijd of beleving. Elk overlijden staat op zichzelf, het gemis is persoonlijk. 

Het (laten) vertellen over de overleden dierbare tijdens een afscheidsceremonie verbindt, biedt troost en werkt helend in het rouwproces. Net zoals het delen van herinneringen, zodat onze dierbaren voort kunnen leven in onze gedachten en in de verhalen die we delen met anderen.