Carpe Diem en dat doen ze. 

Een open huis met een dubbel gevoel, een hallo en een tot ziens, waar en wanneer dat ook mag zijn. Ik mocht ze ondersteunen, meeschrijven en hun woorden voordragen.
Een middag vol liefs, soms een traan en veel omarmingen. Een doosje met kaartjes "Watikjullienogzeggenwil."

Een "Don't worry about me" en een Ave verum. Een pianist, een cellist en lekkere hapjes.
Zij plukten de dag en wij plukten met ze mee.

Elke vorm van acceptatie, groot of klein, kan je al zo krachtig maken waardoor je kunt kiezen om het mooiste leven in het hier en nu te leven. Ondanks alles en dwars door alles heen. 

Het vertrouwen krijgen van mensen in hun meest kwetsbare momenten is iets om dankbaar voor te zijn.