MIJN NAAM IS NICOLE © BRUININGA

*Ik ben geboren in 1964 en ben de moeder van Denice en Melissa,  de Oma van Toet en Zusje 
en de schoonmoeder van Hans. Samen met mijn man Herman en ons hondje Billie-Bob woon ik op een fijn plekje in de Betuwe, waar we over weilanden en akkerlanden uitkijken. 
Ik hou van koken en lekker eten. Van de Indische/Indonesische/Aziatische keuken, via de Italiaanse keuken en de ovenschotels, naar de stampotten (oké, wel met sambal), inclusief alle liflafjes en tussendoortjes. Ik geniet van het samenzijn met vrienden en familie, maar ook van de momenten van 'niemand om mij heen. Stilte, met een kopje thee genieten van het niets waar veel in verborgen zit. De stilte versus het geroezemoes.

*Diverse jongeren hebben al aan mijn tafel gezeten, verdwaald in de stugheid van de maatschappij en de daarin geldende regels.
 Jongeren uit gezinnen balancerend op de onderste rand van de maatschappij, waar de blauwe enveloppen en de dwingende brieven van incassobureaus of deurwaarders ongeopend in een la of in een plastic tas verdwenen.  Samen brachten we weer orde in de wirwar van hun leven, met als motto:

"Het komt goed, maar je moet er wel iets voor doen"

*Het delen van inzichten, gedachten, jezelf stretchen, een spiegel voorhouden en uitdagen zijn mooie ingrediënten voor goede en verhelderende gesprekken.
Ontdekken wie jij bent, los van de opgelopen trauma's en teleurstellingen. 
Los van de invloeden van anderen. We leven in een wereld waarin het vaak makkelijker lijkt om mee te bewegen met de kudde, maar waarbij wij ons niet realiseren is dat binnen een kudde de chaos dikwijls het grootst is. Het leven vormt ons, maar vergeet niet dat je zelf verantwoordelijk bent voor de keuzes die jij maakt.
Op jezelf kunnen vertrouwen, jezelf kunnen zijn, van jezelf houden. Het klinkt zo voor de hand liggend maar is het dat ook?
Ben jij tevreden met en over jezelf?  Bij mij heeft het echt wel even geduurd voordat ik mijzelf in de spiegel aan durfde te kijken en ik kon zeggen: "Ik hou van mij."
Je mag zijn wie jij bent. Tijdens een coaching consult, luister ik naar je, ik neem je bij de hand, deel inzichten met je en ik hoop je te inspireren de beste versie van jezelf te worden.

"Delen is helen"

*Ik werd mantelzorger van mijn ouders toen mijn moeder begon te dementeren. Veel gelezen, gevolgd, gestruikeld, gevallen, gehoord, gesproken en gezien, waardoor ik veel geleerd heb. Niet alleen over dementie en de functie van mantelzorger, de mogelijkheden, de onmogelijkheden, de onderlinge verhoudingen, het rouwproces maar ook veel over mijzelf. Een handboek hoe om te gaan met jezelf als je een gezinslid met dementie hebt is er helaas niet. Mijn opgedane kennis wil ik graag met anderen delen. Een van de belangrijkste lessen is toch wel: 

"Goed zorgen voor een ander begint bij goede zorg voor jezelf"

* Tijdens de uitvaart van zowel mijn vader als mijn moeder mocht ik uitvaartspreker zijn. Beide uitvaarten hebben wij volgens de wensen van mijn ouders en het gezin kunnen en mogen invullen, ondersteund door Antje Uitvaartbegeleiding en Salam Terakhir 
Dit heeft mij doen besluiten om de opleiding rouwbegeleiding te volgen met aansluitend een opleiding tot uitvaartspreker.
Inmiddels heb ik al diverse afscheidsceremonie's voor mogen gaan. Bij een aantal werd ik uitgenodigd om een voorgesprek te houden met degene die komt te overlijden. Onderwerpen over de dood, de wensen voor de afscheidsceremonie, de tijd na zijn/haar dood  komen dan voorbij.  Ik neem de tijd. Ik ben niet van "hoe het heurt" maar van "hoe jij het wilt."
Er is veel mogelijk om een afscheid zo persoonlijk mogelijk te maken voor de dierbare overledene en zijn/haar naasten.

"Samen is nu anders, heel anders. Maar het blijft samen. Voor altijd"

* Van kleins af aan wist ik dat er meer was tussen hemel en aarde. Hoewel het altijd een (stilzwijgend) onderdeel van mijn bestaan was ben ik dit stukje in en van mij pas in 2018 verder gaan ontwikkelen en verfijnen door trainingen in intuïtie en mediumschap te volgen. Zoeken we allemaal niet een bevestiging of het goed gaat met onze overleden dierbaren? We herkennen ze in vlinders, in veertjes, een rilling door het lijf, kippenvel of bijvoorbeeld tijdens het horen van een bepaald muziekstuk. Het verlangen om even nog een keertje naast hem of haar op dat bankje te zitten. Dit gevoel, dat contact is een gedachte van ons verwijdert. In een privé consult. komen deze twee werelden voor heel even weer bij elkaar.

"Ongezien word je gezien" 

Wat en wie er nog meer op mijn pad komen?  Wie weet, misschien jij wel! 

Ik ontmoet je graag! 

Liefs, 
Nicole

Instagram Magnolia's 
Instagram Nicole C. Bruininga
Facebook Magnolia's 
Facebook Nicole C. Bruininga
Facebook de Oma van Toet
Facebook Mijn Ikjes en Ik 
Facebook Nicole C Bruininga- Que Sera Sera